Καρκίνος του μαστού: ταξινόμηση και θεραπείες
Οι όγκοι του μαστού μπορούν να ταξινομηθούν με βάση 3 κυτταρικούς υποδοχείς: τον υποδοχέα οιστρογόνων (ER), τον υποδοχέα προγεστερόνης (PR) και τον ανθρώπινο υποδοχέα επιδερμικού αυξητικού παράγοντα (υποδοχέα HER2 / neu).
Με βάση τους υποδοχείς, τα διηθητικά καρκινώματα ορίζονται ως HR θετικά (από ορμονικούς υποδοχείς) εάν έχουν πολλούς υποδοχείς για γυναικείες ορμόνες-και μπορεί να είναι θετικά στα οιστρογόνα και θετικά στην προγεστερόνη. αντ 'αυτού ονομάζονται θετικοί HER2 (από τον υποδοχέα ανθρώπινου επιδερμικού αυξητικού παράγοντα 2) εάν έχουν πολλούς υποδοχείς τύπου 2 ανθρώπινου επιδερμικού αυξητικού παράγοντα. Τα καρκινώματα που δεν έχουν κανέναν από τους τρεις υποδοχείς αντιπροσωπεύουν τον τέταρτο υποτύπο, που συνήθως ορίζεται ως «τριπλά αρνητικός»: μερικοί από αυτούς τους όγκους είναι λιγότερο επιθετικοί από τους τρεις προηγούμενους υποτύπους, ενώ άλλοι είναι ιδιαίτερα έτσι και συχνά προκαλούν υποτροπές.
Όταν βρίσκεται στο αρχικό του στάδιο, ο καρκίνος του μαστού εντοπίζεται στον μαστικό αδένα, αργότερα, αν δεν εντοπιστεί και αντιμετωπιστεί σωστά, μπορεί να εξαπλωθεί στους υποκείμενους ιστούς ή τους μασχαλιαίους λεμφαδένες και στη συνέχεια σε άλλα μέρη του σώματος.
Δείτε επίσης
Καρκίνος του μαστού: πώς αντιμετωπίζεται
Οι διαθέσιμες θεραπείες για τον καρκίνο του μαστού περιλαμβάνουν χειρουργική επέμβαση, ακτινοθεραπεία, χημειοθεραπεία, ορμόνες και βιολογικές θεραπείες. Η επιλογή της θεραπευτικής επιλογής εξαρτάται από την κατάσταση του ασθενούς και το στάδιο στο οποίο διαγιγνώσκεται ο όγκος.
• Χειρουργική επέμβαση (τετραδεκτομή ή μαστεκτομή): είναι η κύρια θεραπευτική επιλογή για ασθενείς των οποίων ο καρκίνος δεν έχει εξαπλωθεί ακόμη σε άλλα μέρη του σώματος και ενσωματώνεται με ακτινοθεραπεία σε περιπτώσεις συντηρητικών επεμβάσεων ή πριν και μετά τη χειρουργική χημειοθεραπεία σε περιπτώσεις υψηλού κινδύνου υποτροπής Το
• Ακτινοθεραπεία: Η ακτινοθεραπεία χρησιμοποιείται συχνά στον υπολειπόμενο μαστικό αδένα μετά από χειρουργική επέμβαση για να μειώσει την πιθανότητα τοπικής αναμόρφωσης του όγκου.
• Χημειοθεραπεία: η χημειοθεραπεία μπορεί να χορηγηθεί πριν από τη χειρουργική επέμβαση με στόχο τη μείωση του μεγέθους του όγκου, ώστε να μην γίνει πολύ εκτεταμένη η επέμβαση ή μπορεί να χορηγηθεί μετά από χειρουργική επέμβαση για να μειωθεί η πιθανότητα ο όγκος να επαναλάβει τους παραβάτες τοπικά ή εξ αποστάσεως.
• Ορμονική θεραπεία: θεραπείες που εμποδίζουν τη δράση των ορμονών οιστρογόνου και προγεστερόνης ή εμποδίζουν την παραγωγή τους από το σώμα χρησιμοποιούνται στη θεραπεία ασθενών με καρκίνο του μαστού που εκφράζουν τους υποδοχείς αυτών των ορμονών.
• Βιολογική θεραπεία: οι βιολογικές θεραπείες (που ονομάζονται επίσης στοχευμένες θεραπείες) στοχεύουν σε «συγκεκριμένους στόχους» που ελέγχουν την ανάπτυξη και την εξάπλωση του όγκου, ρυθμίζοντας συγκεκριμένες μοριακές και κυτταρικές διεργασίες που συμμετέχουν στην ανάπτυξη και εξέλιξη της νόσου. Η βιολογική θεραπεία μπορεί να περιλαμβάνει μονοκλωνικά αντισώματα, εμβόλια και γενετικές θεραπείες. Χορηγούνται ως μονοθεραπεία ή σε συνδυασμό με άλλες θεραπείες σε διάφορα στάδια της νόσου.
