Υπαίθρια αναρριχώμενα φυτά: τα καλύτερα αειθαλή και ανθισμένα φυτά
Η διακόσμηση του εξωτερικού του σπιτιού με φυτά και λουλούδια έχει γίνει πλέον κοινή πρακτική για τους περισσότερους ανθρώπους. Συγκεκριμένα, υπάρχουν πολλές ποικιλίες δέντρων και αναρριχητικών λουλουδιών που είναι ιδανικές για να διακοσμήσετε πέργκολες, τοίχους και χωρίσματα, δημιουργώντας ένα περιβάλλον που φαίνεται βυθισμένο στη φύση και διαχρονικό. Ωστόσο, πρέπει να επιλέξετε το σωστό είδος ανάλογα με τον χώρο και τον χρόνο που διαθέτετε για να εγγυηθείτε όλη τη φροντίδα. Για το λόγο αυτό συλλέξαμε τα καλύτερα υπαίθρια αναρριχητικά φυτά, τόσο αειθαλή όσο και ανθισμένα, ώστε να διαλέξετε αυτό που σας ταιριάζει!
Κισσός
Σκέφτομαι να αναρριχηθώ σε φυτά, σίγουρα το πιο διάσημο είναι ο κισσός. Ανήκει στην οικογένεια Araliaceae, ο κισσός υπάρχει σε πολλές ποικιλίες, οι οποίες συνήθως διακρίνονται από το χρώμα των φύλλων τους. Μπορεί να είναι σκούρο πράσινο ή να χαρακτηρίζονται από λευκά, κίτρινα ή κρεμ χρώματα. Δεν παράγουν λουλούδια, αλλά μικρά μαύρα μούρα ή στις αποχρώσεις του κίτρινου που έχουν τα φουντούκια μέσα τους. Ως αειθαλές αναρριχώμενο φυτό, ο κισσός χρησιμοποιείται όχι μόνο για να διακοσμήσει τα μπαλκόνια των σπιτιών της πόλης, αλλά και για να καλύψει βραχόκηπους, τοίχους, τοίχους και άλλους εξωτερικούς χώρους.
Όλα τα είδη είναι εύκολο να καλλιεργηθούν και είναι πολύ ανθεκτικά στα πιο ζεστά και κρύα κλίματα, αν και πρέπει να προστατευτούν κατά τους πιο σκληρούς παγετούς. Ειδικά ο κισσός με σκούρα πράσινα φύλλα προτιμά δροσερές και σκιερές περιοχές. Σε γενικές γραμμές, οι κηπουροί συνιστούν να ποτίζετε τακτικά το χώμα κατά τη διάρκεια της καλλιεργητικής περιόδου, μεταξύ Απριλίου και Σεπτεμβρίου. Αυτό εμποδίζει το στρώμα του επιφανειακού εδάφους να παραμείνει στεγνό. Αντίθετα, την περίοδο φθινοπώρου-χειμώνα το πότισμα μπορεί να περιοριστεί μία φορά το μήνα.
Γιασεμί
Μετά τον κισσό, το γιασεμί μαζεύει όλο και περισσότερους θαυμαστές ως ανθισμένο υπαίθριο φυτό αναρρίχησης. Είναι μέρος της οικογένειας των Oleaceae και περιλαμβάνει περίπου 200 θάμνους και αναρριχώμενα είδη ύψους έως 4-6 μέτρα, μεταξύ των οποίων τα πιο γνωστά και καλλιεργημένα ως καλλωπιστικά φυτά. Στην πραγματικότητα, το πιο γνωστό γιασεμί είναι το Jasmine Officinalis, γνωστό και ως λευκό γιασεμί, του οποίου η προέκταση μπορεί να φτάσει έως και τα 15 μέτρα. Αυτό το φυτό προέρχεται από την Ασία, αλλά έχει πλέον προσαρμοστεί στη ζωή σε διαφορετικές περιοχές του κόσμου. Είναι αρεστό για τα σκούρα πράσινα φύλλα του που έρχονται σε αντίθεση με το λευκό των λουλουδιών του, με έντονο και μοναδικό άρωμα. Η ανθοφορία εμφανίζεται στο τέλος της άνοιξης, από Ιούνιο έως Σεπτέμβριο-Οκτώβριο.
Παρά το μέγεθος, η καλλιέργεια γιασεμιού είναι αρκετά απλή. Μπορεί να φυτευτεί τόσο σε γλάστρες όσο και στο έδαφος και διακοσμεί καλά οποιοδήποτε περιβάλλον, είτε πρόκειται για μπαλκόνι, βεράντα, κήπο ή ακόμα και για τοίχους ενός κτιρίου. Δεδομένης της σημαντικής ανάπτυξής του, ωστόσο, πρέπει να είστε σίγουροι ότι έχετε αρκετό χώρο για να μπορέσετε να φιλοξενήσετε και να φροντίσετε αυτό το όμορφο φυτό με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Ανάλογα με το είδος, προτιμά το άμεσο ηλιακό φως ή όχι και δεν χρειάζεται συχνό αλλά μάλλον έντονο πότισμα, ώστε το νερό να φτάνει στις ρίζες, χωρίς να δημιουργεί στασιμότητα.
Κληματιτής
Το Clematis ή Clematis που ανήκει στην οικογένεια των Ranunculaceae, υπάρχει στη φύση σε περισσότερα από 250 διαφορετικά είδη. Μεταξύ των πιο κοινών παραλλαγών, βρίσκουμε το clematis alpina και το υβριδικό clematis. Μερικά είναι ποώδη φυτά, άλλα φυλλοβόλα ή αειθαλή ορειβάτες. Ανεξάρτητα από τις διαφορές, η ομορφιά αυτού του φυτού έγκειται στην ανθοφορία του με έντονη διακοσμητική γοητεία. Στην πραγματικότητα, το λουλούδι του είναι προφανώς απλό, σχηματίζεται από 7 πέταλα, αλλά μπορεί να φτάσει σε σημαντικό μέγεθος και το χρώμα του μπορεί να πάρει διαφορετικές αποχρώσεις που κυμαίνονται από από μπλε σε ροζ, από λιλά σε μοβ.
Αυτό το φυτό χρειάζεται αλκαλικό και υγρό χώμα και μερική σκιά, χωρίς να στερείται ποτέ τον ήλιο, το οποίο είναι απαραίτητο για την ανθοφορία που συμβαίνει συνήθως την άνοιξη. Το Clematis πρέπει να ποτίζεται τακτικά, ειδικά τους ζεστούς μήνες, φροντίζοντας πάντα να μην δημιουργούνται στασιμότητα επιβλαβείς για τις ρίζες. Θα πρέπει να γονιμοποιείται αρκετά συχνά σε σύγκριση με άλλα φυτά, τουλάχιστον δύο φορές το χρόνο.
Λουλούδι του πάθους
Ιθαγενές στην Κεντρική και Νότια Αμερική, το Passiflora είναι ένα φυτό που ανήκει στην οικογένεια των Passifloraceae, μια αναρριχώμενη ποικιλία θάμνων που καλλιεργείται τόσο σε γλάστρες όσο και στον κήπο για διακοσμητικούς σκοπούς και όχι μόνο. Είναι ένα πολύ πλούσιο είδος, που χαρακτηρίζεται από σκούρα πράσινα φύλλα και ιδιαίτερα λουλούδια, τα οποία αναγνωρίζονται αμέσως χάρη στο ασυνήθιστο σχήμα τους. Στην Ιταλία, το πιο συνηθισμένο λουλούδι του πάθους είναι αυτό caerulea, χαρακτηρίζεται από όμορφα λουλούδια σε λευκό και μπλε χρώμα που εμφανίζονται στο τέλος της άνοιξης και στις αρχές του καλοκαιριού.
Αυτό το αναρριχητικό φυτό χρησιμοποιείται συχνά για να στολίζει βεράντες και τοίχους κήπων και βεράντων και είναι επίσης κατάλληλο για όσους είναι αρχάριοι στην κηπουρική. Στην πραγματικότητα, η πασιφλόρα caerula ανέχεται καλά το κρύο και τις χαμηλές θερμοκρασίες, πράγμα που σημαίνει ότι μπορεί επίσης να καλλιεργηθεί σε μπαλκόνι της πόλης εάν υπάρχει ο απαραίτητος χώρος. Εκτός από τις αισθητικές του ιδιότητες, το πασιφλόρα φημίζεται για τις αγχολυτικές και αντισπασμωδικές του ιδιότητες που βοηθούν στην αϋπνία, το στρες, τις γαστρεντερικές και βρογχικές διαταραχές. Για τη θεραπεία αυτών των παθήσεων, χρησιμοποιείται το είδος με λευκά λουλούδια με εξωτικές ροζ και μοβ αποχρώσεις.
Γλυκίνη
Το τεχνικό του όνομα είναι Wisteria και περιλαμβάνει μια ολόκληρη ποικιλία φυτών αναρρίχησης από την οικογένεια των FabaceaeΤο Υπάρχουν πολλά είδη σε όλο τον κόσμο, η διαφορά των οποίων είναι κυρίως στο μέγεθος που μπορούν να φτάσουν και στην περίοδο της ανθοφορίας. Είναι εγγενές στην Ανατολή, ειδικά σε περιοχές όπως η Κίνα και η Ιαπωνία, αλλά έχει προσαρμοστεί σε διάφορους τύπους κλίματος σε όλο τον κόσμο. Κάθε χρόνο γοητεύει την άνοιξη για την ανθοφορία του, η οποία συνήθως λαμβάνει χώρα μεταξύ Απριλίου και Μαΐου. Τα άνθη του, με το χαρακτηριστικό τους χρώμα wisteria, μπορούν να διακοσμήσουν μια πέργκολα, βεράντα ή κήπο ανάλογα με την προδιάθεση του φυτού.
Το Wisteria είναι ένα αρκετά απλό είδος για να αναπτυχθεί και μπορεί να προταθεί ακόμη και για μη κηπουρούς. Αυτό που πρέπει να προσέξετε είναι ο διαθέσιμος χώρος: είναι ένας θάμνος κατάλληλος για ζωή τόσο σε γλάστρες όσο και στο έδαφος στον κήπο, αλλά είναι πάντα ένα εξαιρετικά ζωηρό φυτό, το οποίο τείνει να επεκτείνεται πολύ.Επιπλέον, προτιμά την έκθεση στον ήλιο: μπορεί να επιβιώσει ακόμη και στη σκιά, αλλά σε αυτή την περίπτωση τα λουλούδια θα φτάσουν αργότερα την εποχή. Απαιτεί δύο κλάδεμα το χρόνο και ένα πολύ γόνιμο και μαλακό χώμα, με άφθονο πότισμα. Αν φυτευτεί σε γλάστρα, από την άλλη πλευρά, το νερό πρέπει να χορηγείται περίπου κάθε 2-3 εβδομάδες.
Αιγόκλημα
Επίσης γνωστός ως Lonicera japonica, το Αγιόκλημα είναι αειθαλές ιθαγενές στην Ιαπωνία, την Κίνα και την Κορέα, το οποίο προσαρμόζεται εύκολα σε κάθε τύπο οθόνης. Μεταξύ όλων των ορειβατών, είναι ένα από τα πιο περιζήτητα επειδή απολαμβάνει ταχεία ανάπτυξη, είναι πολύ πλούσιο και καταφέρνει ακόμη και να στρίβει σε ένα στήριγμα χωρίς να χρειάζεται ιδιαίτερη φροντίδα. Ξεχωρίζει για τα σμαραγδένια πράσινα φύλλα του και για τα αρωματικά λουλούδια που ανθίζουν μεταξύ τέλους καλοκαιριού και φθινοπώρου. Έχουν ένα πολύ ιδιαίτερο σχήμα, παρόμοιο με αυτό ενός κουδουνιού, και μπορεί να έχουν διαφορετικά χρώματα, από λευκό και ροζ έως κόκκινο και πορτοκαλί.
Για να διατηρηθεί μια πλούσια ανθοφορία όλο το χρόνο, το αγιόκλημα πρέπει να γονιμοποιηθεί για να εμπλουτίσει το έδαφος με νέα οργανική ουσία και να δώσει στο φυτό νέους πόρους για ανάπτυξη. Να βρίσκεται σε προστατευμένη και σκιασμένη περιοχή, ενώ η ανθοφορία απαιτεί άμεσο ηλιακό φως. Δεδομένης της γρήγορης ανάπτυξής του, απαιτεί περισσότερα από ένα κλάδεμα το χρόνο, με στόχο κυρίως τον περιορισμό του μεγέθους του.